Een sciencefiction locatie opera van Sjaron Minailo en Benedict Weisser over (op hol geslagen) globalisering en de behoefte tot vervreemding.
 
De locatieopera A Stranger to myself van regisseur Sjaron Minailo en componist Benedict Weisser met de sopraan Young Hee Kim speelt zich af in de nabije toekomst in een wereld waarin de grenzen dusdanig zijn vervaagd dat het niet meer uitmaakt waar men is. Thuis is overal. De ultieme droom of nachtmerrie van globalisering is uitgekomen – de samenstelling van megacities leidt tot een ware global village, waarin mensen de ultieme wereldburgers zijn. Maar wat doet dat met de mens? Het boek Strangers to Ourselves van Julia Kristeva vormt het uitgangspunt voor het libretto. 

Het futuristische en monumentale gebouw Cinétol, gebouwd in 1927 door het architectenduo Brinkman en Van der Vlugt, vormt letterlijk het decor. Het publiek zit op het balkon terwijl de spelruimte zich circa 5 meter onder hen bevindt. De afstand en positie plaatst de toeschouwer letterlijk boven het stuk, als een voyeur die de wereld van een personage indringt.

Regisseur Minailo en componist Weisser hebben in hun persoonlijke leven affiniteit met het thema migratie en het leven in een metropool. De makers kozen de charismatische sopraan Young Hee Kim voor de solorol vanwege haar indrukwekkende internationale prestaties zowel in muzikaal als dramatisch opzicht. Weisser werkte eerder met haar samen in zijn opera Penthesilea.

Muziek
De muziek kenmerkt zich door een dualisme tussen hyperactiviteit en stase en verwijst daarmee naar het dramatische idee van de opera waarin de vrouw haastig op zoek is om te vluchten terwijl zij tegelijkertijd geen idee heeft waar ze naartoe gaat.